...

تو را به جای همه ی کسانی که نشناخته ام ؛ دوست  می دارم .

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ؛ دوست می دارم .

تو را به خاطر عطر نان گرم ، به خاطر برفی که آب می شود و برای خاطر نخستین

 گل ها ، تو را به خاطر دوست داشتن ، دوست می دارم .

تو را به جای همه ی کسانی که دوست نمی دارم ؛ دوست می دارم .

سفر بزرگ

نمی دانم چرا ...

اما می دانم که کس دیگری به درونم پا گذاشته .

و اوست که مرا چنان بی طاقت کرده ،

که دیگر نمی توانم در خود بگنجم ؛

در خود بیارامم ؛

از بودن خویش بزرگ تر شده ام و این جامه برای من تنگی می کند.

عشق ؛ آن سفر بزرگ ...

چه خیال انگیز و لذت بخش است ؛

این جا نبودن ...